je suis rien

(Westland, 1 juli 2023, nr. 397). Het Sociaal Kernteam Westland is een gemeentelijke club die gelooft in een sterke samenleving waarin ieder mens ertoe doet en recht heeft op een veilig en gezond leven. Da’s nobel, maar het SKT stond desondanks ook op het ideeënlijstje van geldwethouder Ben van der Stee om maar eens flink, bijvoorbeeld met 10 procent, te bezuinigen.
Vooralsnog heeft het bestuurscollege, waar Ben op de centjes moet letten, deze week als enig gemeentelijk aandeelhouder besloten in te stemmen met de SKT-jaarrekening. Op zich een mogelijk wijs en verstandig besluit.

Jaarlijkse vergoeding
Maar dan is het wel gek dat ze naast die kortingsdreiging tegelijkertijd instemming geven aan een verhoging van de jaarlijkse vergoeding van de Raad van Commissarissen. De leden krijgen voortaan, in plaats van € 5000, jaarlijks € 7500; de voorzitter gaat omhoog van € 7500 naar € 10.000. In percentages 50 procent en dik 33 procent.
Gelukkig is er een gemeentelijke toelichting: Dit is de eerste verhoging sinds de oprichting van het SKT in 2017. Wedden dat de RvC – mochten de gemeentelijke bezuinigingen doorgaan – voorstelt om dan met de kortingen mee te doen. Wel van het net verhoogde bedrag…

Hét echte corsonieuws
Het Varend Corso afgelopen weekend was sowieso een succes. Bijna iedereen heeft het, of een deel, gezien. Het persbericht meldde: s Gravenzande wint de harten van het publiek tijdens zonovergoten Varend Corso. Omdat deze kern voor het eerst met een eigen boot deelnam en gelijk de meeste stemmen kreeg.
Dat was dus hét nieuws. Maar wat iedereen wilde weten, hoeveel bezoekers er totaal waren, bleef achterwege.

Aan beide waterkanten
Dat aantal bezoekers is al jaren een discussiepunt. Het begon met een paar honderdduizend en liep daarna jaarlijks behoorlijk op. Het schommelde een tijd rond de 450.000 en daarna werd het ineens meer dan een half miljoen.
De rekenarij was ook intern altijd een praatpunt. Toenmalig Corso-voorzitter Kees Mostert ging zelfs zover dat je, als je langs de route aan beide waterkanten op elke meter 3 of 4 mensen neerzet, makkelijk naar de 2 miljoen kon groeien.

Geen cijfer meer
Anderen waren voorzichtiger, zagen bepaalde plaatsen waar het rijen dik stond maar ook lege plekken waar de bootvaarders even niet hoefden te zwaaien of te zingen. Ook telde, al discussiërend, vaak mee dat er tijdens geen enkel corso files en verkeersopstoppingen op de wegen naar en van waren.
Omdat echte tellingen in feite onmogelijk bleken is enige jaren geleden besloten om dan maar geen cijfer te noemen.

Lekker druk voldoende
Dat loste gelijk publicitaire problemen op en klaarblijkelijk hadden gemeentelijke instanties, politie maar ook sponsors – voor wie de grootte van de publieke aandacht toch belangrijk is – daar geen moeite mee. Melden dat het lekker druk was, bleek voldoende, zeggen ‘meer dan vorig jaar’ was niet eens nodig. Ook niet als er mogelijk minder kijkers waren.

Klein half miljoen
Toch ging de organisatie er vrijdag bij de opening vanuit dat het er zeker weer zo’n kleine half miljoen zouden worden maar zeker is dat dus nooit geworden. Dat blijft jammer want nu weten we ook niet hoeveel bezoekers er ongeveer van buiten het Westland het evenement gezien hebben. Of dat veel corsofanatiekelingen misschien wel drie keer langs de route als bezoeker zijn geteld. Terwijl dat soort basisgegevens voor de organisatie van de 25e versie volgend jaar belangrijk zouden moeten zijn.

Collecte-indicatie
Naast het blote oog is er de laatste jaren nog een indicatie die ongeveer aangeeft hoeveel bezoekers er waren. De opbrengst van de collecte ‘Een Duit voor een Schuit’; dit jaar werd in drie dagen zo’n 46.500 euro opgehaald, precies evenveel als vorig jaar met vier dagen.
Daarmee is het publiek een van de grootste sponsors van het botenfeestje. Ook de gemeente deed dit jaar (weer) redelijk goed mee maar vanwege allerlei onzichtbare activiteiten is niet precies aan te geven hoeveel.

Maar hoe gul het publiek ook lijkt, het blijft een druppel naast de (gegokte) bezoekersgetallen. Als je bescheiden uit gaat van 450.000 corsogangers en je deelt dat aantal door het opgehaalde bedrag kom je uit op gemiddeld minder dan zo’n 10 cent per bezoeker. Er zijn duurdere uitjes.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.